ҳаёт - ибрат мактаби

Болалигимдан бувимнинг ўгитларини эшитиб улғайганман. Айниқса, эрта туришнинг фазилатлари улуғ эканлиги қалбимга сингиб кетганлиги учун ҳамиша тонг саҳардан туришга одатланганман. Бугун ҳам одатдагидай барвақт уйғондим. Онам эса аллақачон боғимиздаги дарахтлар орасига экилган картошкаларни кавлаётган эди.

Боғ томондан унинг овози эшитилди:

- Қизим, картошкаларни йиғиб олишга ёрдам бериб юбор!

- Ая, бу картошкаларингизни тушгача йиғиштириб бўлмаймиз-ку, ахир. Бугун дугонамнинг туғилган куни бўлса, - дедим эринибгина.

Дугонам Дилоромнинг уйига эртароқ бормоқчи эдим. Онам кўнглимга қаради:

- Ҳа, майли, қизим, ўзинг биласан, - деди-да, картошка кавлашга тушиб кетди. Мен эса ҳовлимизни супуриш учун челагимни уйимиз орқасидан оқиб ўтаётган ариқдаги сувга тўлдирганча атрофга қарадим. Ҳовлимизнинг бир четига экилган гуллар уйимизнинг кўркига кўрк бағишлаб юборибди. Дилим яшнаб, қўлимда турган сув тўла челакни ҳовлига сепиш ўрнига гулларга қуйганимни билмай қолибман.

Барқ уриб очилган гуллар, садарайҳонлар бирам чиройли ва хушбўйки, ифоридан дилинг маст бўлади. "Ҳали бу ерни капалаклар ва асаларилар қоплаб олса керак", - дея ўйладим.

Гулларга сув қуяр эканман, бирдан барг ёзган райҳон устида тезлик билан юриб кетаётган чумолига кўзим тушди. Демак, шу яқин ўртада ини бўлса керак. "Инлари устига сув қуйиб юбормадиммикин", дея хавотирга тушиб, чумолилар ошиёнини излай бошладим. Чиндан ҳам райҳон тагида чумолиларнинг  ини бор экан. Уларни бир муддат кузатгим келди. Чумолилар хас-чўпларни кўтарганча, инлари томон элтар эдилар. Лекин бир чумоли ортидаги чўпни судраб юришга ҳаракат қилар, аммо чўп унинг жуссасидан каттароқ бўлгани учун кучи етмас эди. Шунда олдинга қараб юриб кетаётган бошқа бир чумоли унинг ёнига келди. Ва иккиси бир зумда чўпни манзилга етказдилар.

Чумолилар ўртасида юз берган бу воқеани кузатиб, беихтиёр онам томонга юзландим. Челакни кўтариб унга ёрдам беришга шошилдим. Онам картошка кавлар, мен эса уларни челакка солиб омборхонага элтар эдим. Иккимиз ҳаш-паш дегунча ҳосилни йиғиб олдик. Куч бирликда эканлигига яна бир бор иқрор бўлдим. Демак, ҳатто шу миттигина меҳнаткаш чумолилар ҳам инсон учун ибрат мактабини ўташи мумкин экан.

Нилуфар ТУРСУНБОЕВА,

Асака туманидаги 3-умумтаълим мактаби ўқувчиси.