Китоб

Олдим китоб қўлимга,

Зиё тутдим йўлимга.

Шодлик тўлди кўнглимга,

Китоб яқин дўстимдир!

Эзгуликка йўллайди,

Ҳар қадамда қўллайди.

Fамда бошим силайди,

Китоб яқин дўстимдир!

Ҳар варағи нур сочар,

Қалбимда дунё очар.

Ўқисам меҳрим ошар,

Китоб яқин дўстимдир!

Ҳалима АБДУЛЛАЖОНОВА,

Андижон шаҳридаги

13-умумтаълим мактаби ўқувчиси.

ОНАМНИ

ЙЎҚОТГАНМАН

Йил ўтмоқда қарийб,

Менинг бу кўнглим ғариб,

Ўтирибман мунғайиб,

Онамни йўқотганман.

Дўстим, менинг бағрим қон,

Кўзга кўринмас жаҳон,

Қалбимда бор бир армон,

Онамни йўқотганман.

Онам эди хокисор,

Бировга бермас озор,

Бўлмаган ҳеч дилозор,

Онамни йўқотганман.

Аямай ширин сўзин,

Ўйларди ўғил қизин,

Жонига куймас ўзин,

Онамни йўқотганман.

Отам юрибди кулмай,

Опам йиғлайди тинмай,

Бўладими ўксинмай,

Онамни йўқотганман.

Онамдан қолган ёдгор,

Азиз жигарларим бор,

Ўрнини босмас зинҳор,

Онамни йўқотганман.

Ҳар куни тушим, ўйим,

Татимас, байрам, тўйим.

Энг азиз дуогўйим,

Онамни йўқотганман.

Гулойим ЮСУПОВА,

Бўз тумани.

Севиб қолибмиз

Пешонамданда, шўр овқатим,

Ичолмади ойим-дадамлар.

Менга эса овқат ним-таътир,

Ичаверди зўр деб, акамлар.

Мен бедаво дардга йўлиқдим,

Шўр овқатнинг тузи менга кам.

Тузсиз овқат ейишга кўндим,

Дардимиз бир экан, жон акам.

Давлатой ОДИЛЖОНОВА,

Андижон туманидаги 34-умумтаълим мактаби ўқувчиси

Йўқлаб тур

Фарзандларингдан гар яхшилик кутсанг,

Ота-онанг меҳрини унутмагин сен.

Сенга бу ёқса ҳам, ё ёқмаса ҳам,

Йўқлаб тур кунда бир, қуруқ бўлса ҳам.

Балки бугун бордир, эртагачи йўқ,

Бўлмасин улардан кўнглинг сени тўқ.

Армонда қолмайин десанг сўнгги дам,

Йўқлаб тур кунда бир, қуруқ бўлса ҳам.

Дуосиз мушкулинг асло аримас,

Ота-онаси борлар билгин, қаримас.

Бу аччиқ сўзларим қилса ҳам алам,

Йўқлаб тур кунда бир, қуруқ бўлса ҳам.

Қарилик бир куни сенга ҳам етар,

Белингдаги қувват, кўздан нур кетар.

Шунда фарзандларинг кутарсан сен ҳам,

Йўқлаб тур кунда бир, қуруқ бўлса ҳам.

Машраббой ЮСУПОВ,

меҳнат фахрийси, Андижон тумани.

Оқ сутингга

рози бўл, она!

Бошида оқ ҳарир рўмоли,

Оқ фотиҳа бер энди, она.

Қизгинангга айтилар ёр-ёр,

Оқ сутингга рози бўл, она.

Зор-зор йиғлаб бағринг тиғлама,

Оқ тилакка бурка йўлини,

Ўз уйига бўлди бегона,

Ўзга эшик тутар қўлини.

Хайрлашмоқ фурсати етди,

Чилдирмани чалинг янгалар.

Бахтли бўлсин ушбу қизгина,

Омад берсин сочган тангалар.

Озодахон ОЛИМОВА,

Шаҳрихон тумани.

Ўзбек қизиман

Бахтлиман, туғилдим шундай заминда,

Бахтлиман, жўш урар севинч кўксимда.

Бахтлиман, ҳар куни босган изимда,

Чунки мен ўзбекман, ўзбек қизиман.

Қизларин бахтини ўйлаб туну кун,

Жасорат қасрига бўлдилар устун.

Ҳалол луқма бериб, ҳалол кийдирган,

Болам деб яшаган ўзбек қизиман.

Юрт учун жонини айлаган фидо,

Элини ёвлардан асраган қалқон.

Ҳар бирингиз менинг фарзандларим деб,

Бағрини кенг очган ўзбек қизиман.

Ҳаётим мазмунли ўтмоқда, шукр,

Бахтим бекаму кўст, юртим тинч-омон.

Оврўпа қизидан нима камим бор,

Мен ахир ўзбекман, ўзбек қизиман.

Ойдона ОРИФЖОНОВА,

Избоскан тумани.

Суҳбат

Челак деди: "ҳой пичоқ,

Сенга битта арзим бор:

Айтгин, нега ҳаммага,

Бераяпсан кўп озор?

Тунов куни бузоқнинг

Нобуд бўлди онаси.

Ахир сен ўлдирдинг-ку,

Меҳрли парвонасин.

Сен бундайин ишларнинг

Турибсан энг бошида.

Бечоранинг онасин,

Ўлдирдинг-ку қошида!

Кўп-кўп қарғиш оласан,

Зорланишар бағри қон.

Қонхўрмисан шунча ҳам,

Виждон борми эй, нодон?!"

Пичоқ дер: "Бу ишимдан,

Бўлмаса ҳам кўнглим тўқ,

Тушун, бундай ишларда,

Менинг сира айбим йўқ.

Ахир йўқдир иложим,

Чексам ҳамки минг бир дод.

Чунки  бу ишга мени,

Мажбур қилар одамзод!"

Моҳизода ТУРОПОВА,

Муҳаммад Юсуф номидаги она тили ва адабиётга ихтисослаштирилган мактаб ўқувчиси.

Унутганни

унутиш керак

Югураман ёнади кўксим,

Юракларни совутиш керак.

Ёлғизликда юз йилга ўсдим,

Унутганни унутиш керак.

Ойни орзу қилдимми чоғи,

Кимни нега зор кутиш керак,

Сувлар сойга аён буёғи,

Унутганни унутиш керак.

Токай яшай қучиб армонни,

Ҳали қанча дард ютиш керак.

Нима қилай, сиздек нодонни,

Унутганни унутиш керак.

Унутаман ҳаммасин бир-бир,

Сал жиннидек йўл тутиш керак.

Телба ишин ўнглайди тақдир,

Унутганни унутиш керак.

Олов эди барча ҳисларим,

Қандай яшаб сўнг ўтиш керак.

Эй бевафо эрка қизларим,

Унутганни унутиш керак.

Миродил ЖЎРАЕВ,

Шаҳрихон тумани.

Сабр

Ишонч ҳосил қилдим барига бугун,

Сабр қилган инсон топаркан камол.

Барча-барчасига эришмоқ учун,

Курашиш керакдир юракдан, ҳалол.

Эришмоқ истасанг орзуингга сен,

Сабрла яша, деб айтаман такрор.

Буларга ишондим ҳатто бугун мен,

Сабринг ҳар нарсага бўларкан даркор.

Сабрла яшашни ўргандим мен ҳам,

Барига қиламан энди қаноат.

Ўзимга ишониб, бўлсамки бардам,

Ҳамроҳ бўлар шунда бахт-у саодат.

Моҳидил ЮЛДАШЕВА,

Олтинкўл туманидаги 16-умумтаълим мактаби ўқувчиси.