Зубайданинг дадаси жарроҳ эди. У одамлардан ҳар бир операция учун хизмат ҳақига катта пул талаб қиларди. Ҳатто шароити оғир инсонлар, қўни-қўшнилари, қариндошларидан ҳам операция учун пул сўрарди. Беришмаса жарроҳлик амалиёти ўтказмаслигини айтиб, пўписа қиларди. Илҳом ака барча беморларидан норозиликлар, шикоятлар эшитарди. У бутунлай  обрўсини йўқотган, кўча-кўйда ҳам биров саломига алик олмасди. Илгари уни ҳамма кўрса дуо қиларди. Қўни-қўшнилар Илҳом ака билан узоқ суҳбатлашгиси келарди. Бугун эса...

Бу орада Зубайда бедаво дардга чалинди. Дадасининг бу ишларидан хабар топган Зубайданинг дардига яна дард қўшилди. Чунки, у шифокорларни жуда яхши кўрарди. Ўзи ҳам коллежни тамомлаб, тиббиёт институтига кирмоқчи эди. У дадасининг оқ халатига туширган қора доғни кунда эслаб, ундан нафратланарди. Наҳот энди унинг орзулари рўёга айланса?

Илҳом аканинг боши қотган. Кўпчиликнинг дардига дармон бўлиб, ўз фарзандининг дардига даво топа олмаётганидан эзилар эди. Шифокорларнинг айтишича, Зубайданинг олти ой умри қолганмиш. Илҳом ака Зубайданинг кўзларига боқса, ўзининг қилмишлари ёдига тушади.У энди бир умр ўзини кечира олмай яшайди.

   Дилобар Муҳаммадсолиева,

 Балиқчи тумани.