Юртимизга фасллар келинчаги баҳор ташриф буюрди. Гўзал баҳорнинг аёлларга қиёсланишида рамзий маъно бор. Қаҳратон қишдан сўнг яшариш ва янгиланиш фасли ташрифи туфайли ер юзини кўм-кўк майсалар қоплаши, дарахт куртакларининг уйғониши ҳаёт давомийлигига ишорадир.

Бир қўли билан бешикни, бир қўли билан дунёни тебратувчи аёл эса авлодлар занжирини мустаҳкам боғлаб, ҳаёт давомийлигини таъминлайдиган улуғ зотдир. У хонадонларимиз фариштаси,    қалбларимиз қуёши. Она жондан азиз фарзандларини бағрида асраб, Ватан ва жамият хизматига шай қилиб, камолга етказади.      

Ўзингиз бир мулоҳаза қилиб кўринг, ҳаётни аёлларсиз, оналарсиз тасаввур этиб бўладими? Асло йўқ. Дунё зулматга чулғангандек, ҳаётда маъно йўқдек уларсиз. Ҳаётимизнинг ҳар бир жабҳасида эркаклар билан елкама-елка туриб меҳнат қилаётган, турмушнинг залворли юкини нозик елкасида кўтариб бораётган зот аёллар эмасми?

Баҳорнинг кириб келиши билан она табиат ўз элчиси қалдирғочларни юбориб, инсонларни эзгу ишларга чорлайди. Жажжи қизалоқлар  сочларига толпопук тақишади. Момоларимиз дошқозонда сумалаклар пишириб, элга  тарқатади. Элу юртга омонлик тилаб дуога қўл очишади.

Баҳор ва аёл! Икки мўъжиза, икки буюк уйғунлик... Дунёнинг шу икки мўъжизаси бор экан, ер юзида ҳаёт давом этаверади.

       Ирода ОРИФЖОНОВА