кечинма

Узоқдан куй келяпти. Гўё таниш бу куй ўз армонини ўзи сочаётгандай. Юрагим тўлқинланиб кетди. Қайси куй эди экан, эслолмадим.

Яна ўша куй таниш лаҳзаларни ёдимга солгандай, яна ҳам яқинроқ, яқинлашиб келяпти. Бироқ бу куйнинг қалбини шамол иккига бўлиб ташлади. Ҳар томонга бўлиниб кетди. Гўё бу куй йиғлаяпти. Онаси ташлаб кетган қушдай чинқиряпти. Илиқ ҳаво, соғинчга ташна.

Менинг ҳамдардим, шу куйлар билан парвоз қилгандай. Табиат гўзаллигини хаёлимнинг кўзи биринчи бўлиб кўрди. Осмонни парчалаган булутлар, йиғлашни ҳам билмайди.

Баҳор, чексиз ташвишларимни унутиб, янгитдан муҳаббат, янги туйғу, янги завқ билан мен сени қарши оламан. Кўзларим ялпизнинг дийдорига ташна. Совуқ ҳароратнинг қўйнидан чиққан баҳор ўзи етиб келганига гўё шукрона айтгандай...

Унутиш осонмас. У ҳам бизни унутолмай, кўзларини гулларга ишқалаб, гулғунча ифорлар таратиб янгитдан бахт бағишлаш учун келди. Қайғулар қорда қолиб кетди, армонлар этагини фарёд ёпиб кетди. Орзу эшигини баҳор очди, сабо қўллари билан. Бироз вақтдан кейин эса энди ўша куй бутун бўлиб келяпти. Гўё  баҳор фаслини йиғиб келгандай. Ҳа, мен севган баҳоримнинг куйи экан бу. Дунёдаги барча илиқ туйғулар гўё куй бўлиб, ўз сеҳрини сочаркан бутун оламга.

Баҳорнинг куйга тўлган қалби, гўзаллик ҳадясига парвона. Ўша куй дарахтлар учларига қадалиб қолгандай, сабо қўллари билан тебраниб туришарди

...Уйимда. Мен салом бердим, у алик олди, тебраниб. "Салом, баҳор, энди кетма!"  - деган сўзларимни гўё билиб тургандай менга маъюс бўлиб боқмоқда.

Гулбаҳор ЙЎЛДОШЕВА,

Андижон тумани.