Кечинма

Кўнглимнинг султони, инсонлар ичида энг меҳрибони ўзингизсиз. Жамики гўзаллик фақат ва фақат сизнинг қалбингизга жойлашган гўё. Сиз сабрдан бунёд бўлгансиз. Қанийди менда сиздаги сабрнинг ҳеч йўқ бир тутами бўлса.

Гоҳ тақдирнинг, гоҳ ҳаётнинг синовлари олдида бошим эгик. Севги кўчаларида соғинчларга дуч келаман, гоҳи дўстларимнинг дилозорликларидан ранжийман. Катта шаҳарнинг катта ташвишларидан қочиб, совуқ кимсаларнинг совуқ нигоҳларидан чарчаб, меҳрингизга муштоқ бўлиб дийдорингизга ошиқаман. Меҳрингиз сувларидан қониб ичгани, сабрингиздан андоза олгани бораман. Бағрингизга бош қўйиб барини унутаман. Шундай лаҳзада қалбимдаги бор ҳасратларим капалакдек ҳавога учиб кетади. Бошимни силайсиз, юз-кўзларимдан ўпиб, қўлларимдан тутиб, нигоҳингиз менга қадалади. Биласиз, сизни қаттиқ соғинганман. Шунда бағрингизга маҳкам босасиз. Қайноқ бағрингизда эриб, сиздан, сабрингиздан куч оламан меҳридарёйим. Яхшиям, сиз борсиз, онажон!

Хуршида АЪЗАМЖОНОВА