...Қиш - оқ фасл. Менинг оппоқ туйғуларим туғилган, оппоқ орзулар, ширин хаёллар, қувончлар ҳадя этган фасл. Шу сабаб қишни ёқтираман. Паға-паға қор ёғаётган, назаримда бу қорлар мени бахтга элтадигандай эди.

Ана шундай хаёллар оғушида қиз оқшом, ғира-шира пайтида дарахтлар орасидан ўтиб борарди. У хаёл суриб, машина йўлига чиқиб қолганини сезмай қолди. Совуқ, сирғанчиқда келаётган машина уни туртиб юборишига бир бахя қолди. Хаёли паришон қиз қўрққанидан ҳайдовчи йигитга қаради. Йигит ғазаб билан машинадан тушибоқ, йўлингга қараб юрсанг бўлмайдими? Сал қолса уволингга қолардим! - деб бақира бошлади. У қизнинг кўзларидаги ёшни кўриб, гапиришдан тўхтади. 

Қиз аранг: "Минг бора узр, хаёл билан бўлиб кўрмай қолибман", дея олди. Йигит қизнинг маъюс, ёш тўла кўзига боқиб, ундаги самимийликни,    меҳрни кўрди.

Бугун онамнинг туғилган куни эди, унга нима совға қилишни ўйлаб, хаёл суриб қолибман, дея қиз йигитга илтижоли боқди.

Йигит: "Туғилган кун бўлгани яхши, лекин сиз ўз ҳаётингизни асрашни ҳам унутманг", дея қизни овутишга тушди.

Ўртага жимлик чўкди. Йигит: "Кеч бўлиб қолди, юринг, уйингизга кузатиб қўяман", деганида қиз: "Керак эмас, уйим йўлнинг нариги бетида", дея кўп қаватли уйларга ишора қилди. Кейин аста кета бошлади.

Йигит қизнинг манзилини билмаганини, лоақал исмини сўраб олмаганидан афсусланди.

... Эртасига йигит ишлайдиган шифохонага ўша қизни олиб келишди. Унинг иссиғи баланд ва қон босими ҳам ўйнаб турганди. Қиз муолажадан ке-йин бироз ўзига келди. Йигитнинг қувончи ичига сиғмас, бир кўрганда юраги "жиз" этган қизни яна кўриб турганидан мамнун эди. Қиз аста кўзини очиб,  йигитни кўрди, икки юзи олма каби қизариб кетди, унинг шифокор эканлигини билди.

Йигит: " Тузукмисиз, ўзингизга келганингиздан хурсандман. Нима бўлди? Кеча яхши эдингиз, нима, онангизнинг туғилган кунида қийналиб қолдингизми?", - деди қиздан нигоҳини узмай.

- Йўғ-е, дея қиз кўзларини четга олиб қочди. Қорни томоша қилиб хонамнинг деразасини очиқ қолдирган эканман, қаттиқ шамоллабман, шекилли".

Тасодиф туфайли ўрталарида пайдо бўлган қандайдир ришта уларнинг гўё бир-бирига боғлаб қўйган эди.

- Энди ҳеч касал бўлманг, касал бўлиш Сиздай гўзал қизга ярашмайди, деди. 

Қиз эса йигитнинг юзига боқиб, кулиб қўйди.

 Шу тобда уларнинг қалбида ширин туйғулар жўш урарди...

Махсума РЎЗИБОЕВА,

Андижон шаҳри.