- Дадаси, мени яхши кўрасизми?

- Ҳа, албатта. Биласанми, баъзи пайтларда сени жуда-жуда яхши кўриб кетаман.

- Наҳотки?! Қайси маҳалда?

- Ўзинг топиб кўр-чи!

- Ҳм, янги кўйлак кийганимдами?

- Йўқ.

- Балки, чиройли пардоз-андоз қилиб, сизни кутиб олганимдадир?

- Йўқ.

- Ҳа бўлди топдим, мазали таом тайёрлаб, олдингизга олиб келганимда.

- Унда ҳам эмас.

 - Ие, унда қачон экан, ҳа-я эсим қурсин, менимча болаларимизга тарбия бераётганимни, улар билан дарс тайёрлаётганимни, уст-бошларини ювиб тараб, мактабга жўнатаётганимни кўриб, мени яхши кўриб кетасиз, шундайми?

- Йўқ, ундай эмас. Булар учун ҳам сендан миннатдорман албатта, балки ўзинг сезмасдирсан, лекин яна бир жиҳатинг борки, мен уни кўриб, сени жуда-жуда яхши кўриб кетаман ва сени менга рўпара қилган Аллоҳга шукроналар келтираман.

- Ростанми?!

- Рост!

- Ўзингиз айтинг, қайси жиҳатим борки, мени шунчалар яхши кўриб кетасиз?

- Онамга қилаётган хуш муомаланг, онамга бўлган меҳринг ва унинг кўнглини олишларингни кўрганимда.

Нигора тайёрлади.