(25- сон) ҳаёт - ибрат мактаби

Бир донишманд: "Таълим олувчи киши инсонлар билан чиройли муомалада бўлиши ва ўзига тегишли бўлмаган нарсалар билан шуғулланмаслиги лозим", дея эътироф этган экан. Ҳақиқатан ҳам, атрофдаги одамлар билан яхши суҳбатдош бўлиш қалбга сурур бағишлайди, ҳамда кишига маърифат эгаллашда ёрдам беради. Яна шу жиҳатга алоҳида эътибор бериш керак-ки, яхши муомаланинг асоси ёши улуғ кишиларни ҳурмат қилиш билан намоён бўлади.

Бир киши шу хусусда сўз очиб шундай дейди: "Мазам бўлмасдан ҳудудимиздаги тиббий муассасага боргандим. Ногоҳ навбатда турганлар орасидаги бир нуроний онахонга кўзим тушди. Беморлар кўп эди. Шу пайт шифокор қабулига   навбат кутиб турганлар орасидаги бир йигит зийраклик қилди: кўринишидан анчайин соғлиги кетган, беҳол турган онахонга ўз навбатини бериб, шифокор ҳузурига киритиб юбораркан, унга чиройли муомалада бўлди. Олдинроқ эса кекса аёлга самимий муносабат кўрсатиш ҳеч кимнинг ҳаёлига ҳам келмаганди. Кейин эса бояги йигитнинг эзгу йўлдаги хатти-ҳаракатидан атрофдагиларда ҳавас уйғонди. Шунингдек, яхши муомалали бўлиш учун кишидан юксак фаросат, хушёрлик талаб этилиши лозимлигини англаганлари одамларнинг юз-кўзидан яққол кўриниб турарди..."

Дарҳақиқат, инсон ҳаётини яхши сўз, ўринли гап, гўзал хулқ яна-да, зийнатлантиради. Хушмуомалалик ҳақиқий инсонларга хос гўзал бир фазилат бўлса, қўполлик, аччиқ сўзлилик барча ёмонликларнинг аслидир. Киши самимийлиги, зукколиги, ширинзабонлиги билан жамиятда иззат-икромга муносиб, халқ эътиборига эса мушарраф бўлади, шундай эмасми?

Ҳайрулло СУЛАЙМОНОВ,

Андижон шаҳри.