(50- сон, 2016 й.) Ривоят

Шаҳар қозисининг олдига икки аёл уч-тўрт ёшдаги бир болани олишиб кирди. Аёлларнинг биринчиси қозига:

-      Қози домла, бу менинг болам. Икки ёшлигида йўқотиб қўйгандим. Бу аёл "менинг болам" деб бермаяпти, - деди.

Иккинчи аёл унинг фикрини қатъий рад қилиб, у ҳам бола ўзиники эканлигини таъкидлаб, аёлни туҳмат қилаётганликда айблади. Икки аёл роса тўпалон кўтаришди. Қози уларни тинчлантирди. У бу масалани ҳал этиш учун бир восита топди. Эшик томонга қараб, бор овози билан:

-      Жаллод! - деди.

Қозихонага қора кийимдаги жаллод кириб келди. Қози унга қарата деди:

-      Мана бу болани олиб чиқ! Бошидан охиригача иккига бўл! Бир бўлагини бунисига, иккинчи бўлагини иккинчисига бер!

Аёллар ҳайрон. Жаллод боланинг билагидан ушлаб, бир қадам босганида, биринчи аёл:

-      Дод! Боламни  ўлдирманглар! Ўрнига мени   ўлдиринглар! - деб жаллоднинг билагига осилди. Бор кучи билан ўзи томонга тортди. Иккинчи аёл ҳанг-манг қараб турарди. Жаллод буйруқ бажарувчи эмасми, бола билан бирга билагига осилган аёлни судраб эшик томон икки-уч қадам босган эди, қози уни тўхтатди:

-      Тўхта! Бола билан аёлни қўйиб юбор!

Қози жаллодга рухсат берди. У чиқиб кетди. Йиғидан ўзини тўхтата олмаган аёлга:

-      Синглим, бола сизники! Мана бу аёл сизга туҳмат қилган экан. Уни болада ҳеч қандай ҳаққи йўқ, - деди.

Шунда иккинчи аёл:

-      Менинг гувоҳларим бор, олиб келаман! - дея тўпалон кўтара бошлади.

Унга қарши қози эса:

-      Гувоҳ керак эмас! Қалбнинг гувоҳлиги етади. Бу аёл оналик меҳрини намойиш қилди, - деди қатъий ишонч билан эътирозга ўрин қолдирмай.

Олимжон РаҲимов тайёрлади.