Халқимизнинг қон-қонига сингиб кетган ва дунёда кенг эътироф этилган ўзига хос шундай урф-одатлар, анъана ва қадриятларимиз борки, уларни бошқа халқларда учратиш қийин. Ўзбекона лутф ана шулардан бири. Бир-биримизга лутф қилиб, "Ассалому алайкум!" деб мурожаат этишимизда ҳам ўзига хос сеҳр ва меҳр мужассам. Айниқса, ўзаро гурунгларда, дилкаш давраларда бўладиган лутф фақат бизнинг халқимизгагина хос, десак, хато бўлмайди. Мулоқот жараёнида бир-биримизга яхши сўзлар айтамиз, айниқса, ёши улуғларга, меҳмонга алоҳида такаллуф кўрсатамиз. Бу - она тилимизнинг ўзига хос жозибасидан далолат.

Она тилимиз халқмизнинг тарихи, маданий мероси, турмуш тарзи, урф-одат ва анъаналарини ўзида мужассам этган буюк хазинадир. Ўз она тилига эга бўлиш ва унинг ривожланиши миллатнинг маънавий ўзлигини ифодалайди. Мана шундай қадим маънавий ўзликка эга ўзбек халқи бу билан ҳар қанча фахрланса арзийди.

Юксак инсоний фазилатлар киши қалбига, аввало, она алласи, она тилининг бетакрор жозибаси билан сингади. Она тили - миллатнинг руҳидир. Ўзбекистон Республикаси Конституциясида давлат тилининг мақоми ҳуқуқий жиҳатдан мустаҳкамлаб қўйилган. Истиқлол йилларида мамлакатимизда барча соҳаларда бўлгани каби тилимиз тараққиётида ҳам муҳим ўзгаришлар юз берди. Ўзбек тилининг нуфузи ошиб, фаол мулоқот воситасига айланди. Шуни ҳам таъкидлаш керакки, "Давлат тили ҳақида"ги қонун она тилимизнинг бор гўзаллиги ва жозибасини тўла намоён этиш билан бирга, уни илмий асосда ривожлантириш борасида ҳам кенг имкониятлар яратди.

Тилшунос олимлар ва мутахассислар томонидан илм-фан ва турли соҳаларга оид энциклопедия ва луғатлар, дарслик ва ўқув қўлланмалари чоп этилди. Мумтоз адабиёт намуналари, беш жилдлик "Ўзбек тилининг изоҳли луғати" бу борада амалга оширилаётган ишларнинг энг муҳимларидандир. Ушбу луғат 80 мингдан зиёд сўз ва сўз бирикмасини, фан, техника, санoат, маданият ва     бошқа соҳаларга оид атамаларни, шевага хос сўзларни ўз ичига олган.

Миллатимизга хос урф-одат ва қадриятлар ўзаро мулоқотда акс этади. Она тилимизнинг беқиёс имкониятларини ўрганиш, асраб-авайлаш муҳим вазифалардан биридир. Ўз она тилини ҳурмат қилган одамгина бошқа тилни ҳам ҳурмат қилади, уни сидқидилдан ўргана олади.  Бошқа тилда бийрон сўзлаш яхши, аммо бу - ўз она тилини унутиш эвазига бўлмаслиги керак. Зеро, она тилисиз инсоннинг маънавий-руҳий илдизлари соғлом бўлмайди. Ҳар қандай тил эҳтиромга лойиқ, бироқ ер юзида ўз она тилининг бойлиги-ю жозибаси билан фахрлана оладиган миллатлар кўп эмас. Жарангдор лутф, хуш каломларга бой ўзбек тилимиз билан ҳар қанча ифтихор этсак арзийди.

Муштарий АКБАРОВА,

Хонобод шаҳри.