Иқрор

Аёл деган номни тилга олар эканмиз, нафис туйғулар, юксак ва сокин чизгиларни ишлатамиз. Унинг хокисорлиги, лобарлиги тўғрисида гапирамиз. Соддалиги, фидойилигини эътироф этамиз. Аммо, баъзан аёлларнинг соддадиллиги, ишонувчанлиги ўзига панд берар экан. Айрим кимсалар эса ана шундан фойдаланиб қолишга уринар эканлар.

Панжара ортида яшаб мен шу ҳақиқатни англадимки, аёл учун энг кераклиси - оила. Фарзандлари иқболини тилаб, уларнинг бошини силашдан ўзга тотли нарса йўқ экан оламда.

Тунларимни тонгга улаб, 15 ойни қандай ўтказдим, билмайман. Ҳар гал ўйларим тубига чўкканимда, кўз ўнгимдан фарзандларимнинг маъсум чеҳраси кетмайди. Она юрагим билан қанчалик катта хато қилганимни англайман шунда. Бугун кўзларимда соғинч, юрагимда бир олам армон, изтироб билан дил кечинмаларимни қоғозга тўкмоқдаман.

Ахир, мен шу совуқ, зулматга бурканган хонада эмас, ўзимнинг файзли ҳовлимда,  фарзандларимни қучоғимга олиб ўтиришим мумкин эди-ку?!

Афсус, тақдирнинг чигал ўйинлари инсонни не кўйларга солмас экан. Тўғри йўлдан адашмоқлик бор экан қисматда. Кўзларимни юмаман, узоқ ўйлайман, унсиз йиғлайман. Тақдирнинг бу қилмишидан нолиб, умидсизликка тушаман. Аллоҳдан сабр сўраб, покиза қалб ила яқинларим билан дийдор кўришмоқ умидида кунларимни ўтказаман.

Уйда мени интиқлик билан кутаётган фарзандларим бор. Уларнинг нурли, умидбахш кўзлари мени ҳаётга қайтаради. Уларнинг ёрқин келажаги, истиқболи учун ҳам яшашим, тарбияси йўлида курашишим кераклигини чин дилдан ҳис қиламан. Асосийси, бу оламда борлигим, икки мурғак гўдакларга кераклигим. Шуни ўйласам, ҳали ҳам бахтли эканим, ҳаётимнинг порлоқ кунлари олдинда эканлигидан қувонаман.

Бугун жонимнинг бир бўлаги, қизимнинг туғилган куни. Биламан, у маъюс нигоҳлари ила мени кутмоқда. Минг надоматлар бўлсинки, бора олмайман.  Унга айтмоқчи бўлган сўзларим шеър бўлиб қоғозга тўкилади:

Йиғламагин қизим,

ўксима сира,

Қарагин,  жилмайиб

турибди қуёш.

Ҳали нурли кунни

кутамиз бирга,

Фақат кўзларингдан

оқизма кўзёш.

Аллалар айтади,

оймома тунда,

Сен унга айтавер

соғинч байтингни.

Мен унга юзланиб ҳар тонг,

ҳар кунда,

Қўмсаб, тилагайман

бахту тахтингни.

Юрагим азобдан

тилка бўлса ҳам,

Тўрт девор ҳамроҳим,

қуёш овунчим.

Мен яна ёнингга

қайтаман гулим,

Ҳаётга қайтарар

дийдор соғинчи.

Насиба