(39-сон) Бугуннинг гапи

Илгари "гап-гаштак" деган нарса фақат эркаклар орасида бўларди. Ҳозир ишлайдиган аёлдан тортиб, уйда ўтирадиганларигача "гап"га боради. Ҳар бир соҳа аёлларининг ўз давраси, ўз гапи бор. қайси кафе, ошхонага кирманг, "гап"чи аёллар билан тўла эканлигига гувоҳ бўласиз.

Синфдошлар "гап"и,    курсдошлар, бозорчилар, қўни-қўшнилар, қариндош-уруғлар, ҳатто эр дўстларининг  хотинлари ўзаро "гап" ташкил қилиб олган аёллар ҳам бор. Билмадим, бу балки яхшидир, лекин шахсан мен ана шундай гапларнинг яхши томонидан кўра, салбий жиҳатларини кўпроқ кўряпман.

Аёллар ойда бир марта бўладиган "гап"га алоҳида тайёргарлик кўради, уларнинг аксарияти гўзаллик салонига бормасдан ўтиришга бормайди, қолаверса,  у ерда маълум миқдорда пул йиғилади. Бериладиган маблағ оиладаги қайсидир харажатлар, фарзандларнинг еб-ичишидан қисқартириш ҳисобига бўлиши аниқ. Гапда мазза қилиб еб-ичиб, фақат ўз маишатини ўйлайдиган аёллар ҳам афсуски орамизда йўқ эмас. Буям майли-я, баъзи аёлларимизнинг гапларда "бўшалиб" кетишлари, ўзини тутиши, пардасиз гап-сўзлари кишини хайрон қилдиради. Бу каби ҳолатлар ўзбек аёли шаънига доғ туширади, холос.

Вилоятимиз марказида анжуман бўлди, унда  пойтахтдан, қўшни вилоятлардан ҳам меҳмонлар иштирок этди.. Улар билан тушлик қилгани чиқдик. Ёзнинг жазирамаси бўлгани боис, шаҳардаги шинам ошхоналардан бирига кирдик. Ошхонада тўда-тўда бўлиб ўтирган "гап"чи аёллар жуда кўп эди, уларнинг шарофати билан ошхонада бўш жой қолмаганди. Бироз навбат кутиб турдик, меҳмонларнинг олдида хижолат бўлдик. Аёлларнинг ғала-ғовуридан, шовқинидан бемалол гаплашиб, тинчгина овқатланиб ҳам бўлмасди.

Ана шундай ўтиришларни кузатиб ўйланиб қоламан! Бу каби беўхшов маишатлар опа-сингилларимизга керакми ўзи, деган савол мени қийнайди. Яқин дугоналар дийдорлашиб, чиройли суҳбатлар қуриб ўтирсалар бошқа гап эди. Аксарият бундай ўтиришларни кузатсангиз, ўтиришдан муддао гўё еб-ичиш, кимларнингдир устидан иғво қилиш, фисқу-фасоддан иборатдай.

Аёл менинг назаримда хонадоннинг фариштаси. У кўча-кўйда, турли кафе ва ресторанларда маишат қилиб, ўзини кўз-кўз қилиб юриши керак эмас. Опа-сингилларимиз ўзимиз англамаган ҳолда ҳаётимизга иллат бўлиб кирган бу каби ҳолатларга чек қўйишлари керак. Бу маънавиятимизга, фарзандларимиз тарбиясига, ўзбек аёлининг шаъни, қадр-қиммати, ўзлигига путур етказади.

Аёл - нозик ҳилқат, маъсума, у улуғ тарбиячи. Ҳар бир аёл - у ишлайдими, уй бекаси бўладими,  энг аввало, болаларига парвона бўлиб, оиласининг мустаҳкамлигини таъминлаши, хонадонини обод қилиб ўтириши керак. Балки фикр-ларим нотўғридир, аммо нима бўлганда ҳам аёлнинг ўрни уйда, оилада, асло "гап-гаштак"ларда эмас.

Бу масала хусусида опа-сингилларимизнинг ўзлари, муҳтарам газетхонларимиз ўз фикр-мулоҳазалари билан ўртоқлашсалар яхши бўларди.

ҳамрохон МАМАТҚУЛОВА,

Жалақудуқ тумани.