Мурувват маскани

Орамизда меҳру мурувватга, эътиборга муҳтож инсонлар ҳам яшайди. Уларнинг қалблари ўксик, кўнгиллари ширин сўзга зор. Улар ҳам жисмонан, ҳам  ақлан заиф бўлса-да меҳрингизни сезишга, эътиборингизни дилдан ҳис қилишга қодир. Улар орзулари ярим, аммо синиқ табассуми билан  меҳрингизни  илғагувчи  норасидалар - Қўрғонтепа туманидаги "Мурувват" ногирон болалар интернат уйининг тарбияланувчиларидир.

Уларнинг орасида қўллари ногирон бўлса-да оёқлари билан расм чиза оладиган, ақли заиф, аммо спорт билан шуғулланадиган, кўзлари ожизу   меҳрни қалб кўзи билан илғаб оладиган  болажонлар бор. Агар у ерга ташриф буюрсангиз, қувончлари ичига сиғмай сизга пешвоз чиқадилар, қувнаб-қувнаб рақсга тушадилар.

Айниқса, уларнинг муассасада тез-тез ўтказилиб туриладиган ерга расм чизиш танлови, спорт мусобақаларида фаол қатнашишларини кўриб ҳайратланасиз. Қани энди тўрт мучаси соғ, аммо тайинли бир иш билан шуғулланмайдиган, ота-онасининг давлати эвазига кўча безорилик қилиб юрган шулар тенгги айрим болаларнинг юрагида ҳам мана шуларникидай ҳавас, ҳаётга, яшашга интилиш бўлса эди, дейсиз.

Мусассасадан ўзим ҳам англолмайдиган бир ҳиссиёт билан қайтаётганимизда биз ўтирган машинада бир аёлнинг "Мурувват уйи"дан қайтаяпсизларми?" деган саволи ҳаёлимни бўлди. Қисқагина "ҳа", деб қўяқолдим. Шу пайт аёл: "Босар-тусарини билмай, ҳаётга енгил-елпи қараётган, ота-онасининг гапига кирмай, тенгқурларини менсимаётган ўғил-қизларни шу ерга олиб келиш керак", деб қолди. 

- Икки нафар фарзандимиз бор, - дея гапини давом этди ўша аёл. - Турмуш ўртоғимнинг ҳам, менинг ҳам топишимиз яхши, аммо фарзандларимиз калондимоғ бўлиб ўсаётгани сезилиб қолди. Бир куни ўғлим ва қизимни олиб,  шу  ерга  келдим. Ўша даврларда бу ерда бугунгидек шарт-шароитлар йўқ эди. Болалар судралиб коридорларда юрарди. Ётиши, овқатланиши ҳам хаминқадар эди. Фарзандларимни ҳар бир хонага олиб кирдим, "кўринглар, буларда сизлардаги имкониятлар йўқ, булар имконияти чекланган болалар, бироқ, ҳаётга, яшашга интилиши сизларникидан фарқ қилади", дедим. Болала-римни бу ерга олиб келиб адашмаган эканман,   фарзандларим яхши томонга ўзгаришди.

Аёлнинг гапларидан ҳайратландим, аммо бу ҳақиқат эди. Бугун эса бу ерда шарт-шароитлар бутунлай ўзгача. Уч қаватли бинонинг олди гулзор, тарбияланувчиларнинг ётоқхоналари шинам, покиза. Улар учун барча шарт-шароитлар яратилган. Бугун ушбу муассасада 4 ёшдан 18 ёшгача бўлган 255 нафар имконияти чекланган бола тарбияланади. Болаларнинг 102 нафари фақат ётиб кун кечиради. Қалби меҳрга лиммо-лим тарбиячилар ҳамиша улар учун парвона. 

Бизни бу ерда амалга оширилаётган ишлар билан таништириб бораётган  муассаса раҳбари Хуршидахон Халиловани кўрган болалар "она"лаб унинг этакларига ёпишишди. У эса: "Булар менинг болаларим", дея уларни меҳр билан бағрига босди. Бу самимийликни, меҳрга илҳақ нигоҳларни кўриб, беихтёр кўзингизга ёш инади. Бу масканда меҳнат қилаётган ҳар бир ходим кўнгли ярим болажонларга ана шундай меҳр-муҳаббат билан муносабатда бўлишидан қувонмаслик мумкин эмас.  

- Бизнинг ҳар бир кунимиз мана шу болажонларимиз, уларнинг кўнгли тўлиши учун яна нималар қилсак экан, деган ўй-фикр билан ўтади, - дейди  Хуршидахон Халилова. - Ошхона, қозонхонамиз таъмирдан чиқарилди. Иссиқхонамизда лимон  етиштиряпмиз. Тарбияланувчилар учун нима керак бўлса, ҳаммасини бажо келтиришга ҳаракат қиляпмиз.

Тарбияланувчиларни ўз фарзандидек оқ ювиб, оқ тараётган бу фидойиларнинг меҳнатлари ҳар қанча таҳсинга лойиқ. Жумладан, Наргиза Абдураҳмонова, Шаҳноза Солиева, Муҳаррам Ҳамрақулова, Раъно Матмусаева, Холида Тўйчиева, Мавлуда Мамажонова сингари тарбиячи ва ҳамширалар ўз касбининг фидойиларидир. 

Бугун озод ва обод юртимизда инсон омилига эътибор ҳар қачонгидан ҳам юқори. Айниқса, имконияти чекланган, кўнгли ярим кишиларга кўрсатилаётган эътибор, ғамхўрлик хақида ҳар қанча гапирсак камлик қилади. Ана шундай хайрли ва савобли ишларга эш бўлиб яшаётган Мурувват уйининг аҳил  жамоаси ишига омадлар тилаймиз. Кўнгли ярим инсонларга меҳр-мурувват кўрсатишдек халқимизнинг эзгу ишлари бардавом бўлсин.

Нафиса МУСАЕВА, жамоатчи мухбир.