(40-сон) Қатра

Устозлар ҳақида ёзиш, сўз айтиш  жуда ҳам қийин. Боиси, улар энг мўътабар, энг табаррук инсонлар. Уларнинг меҳнатлари шу қадар бебаҳоки, тарозида тортиш, бирор бир мезон билан ўлчаш мумкин эмас, бирор бир ҳакам уларнинг хизматини баҳолай олмайди.

Шу сабаб ҳам халқимиз  "Устоз отадек улуғ" дея устозларга юксак ҳурмат-эҳтиром кўрсатади. Бу нақлнинг маъноси шуки,  ҳаётдаги энг улуғ инсонлардан бири устозлардир. ўйлаб кўринг, устозсиз инсоннинг ўзи йўқ, бўлмаган бу ҳаётда.

Сиз ҳам болалигингизни, ўқувчилик йилларингизни ҳаяжон, ўзгача туйғулар билан ёдга оласиз. Ўша даврлар ҳақида завқланиб гапирасиз. Қўлингиздан тутиб илк бора ёзишни, ҳарф танитиб, ўқишни ўргатган устозингиз ҳамиша қалбингиз тўрисида туради.

- Тўғри юр, тўғри тур, одобли бўл, - деган ўгитларини асло унутмайсиз, ҳеч унута олмайсиз. Болаларча шўхликларингиз учун берган танбеҳлари-чи? Ҳамма сўзлари фақат яхшиликка, тўғриликка етакларди. Ниятлари эса сизни ҳалол-пок, билимли инсон килиб тарбиялаш эди, холос.

Кунлар эса жуда тез ўтиб кетди. Худди кино тасмасидек. Беғубор болалик, қадрдон мактаб, синфдошлар ҳаёти ҳаммаси  ортда колди. Бугун ҳам улар сизни кўп эслашади, кўп гапиришади. Ютуқларингизни эшитиб бошлари осмонга етади. Сиз билан доимо фахрланишади: "Менинг ўқувчим, мен ўқитганман, қобилиятли бола эди" дея ғурур билан гапиришади сиз ҳақингизда. Аслида, улар жуда ҳам содда, оддий одамлар. Қалбларида ғубори йўқ. Уларда кеккайиш, манмансираш деган нарсанинг ўзи бўлмайди. Улар сизга таълим-тарбия, яхшилик, эзгулик улашган, меҳр берган. Лекин… ўрни келса ўзлари бир чимдим меҳрга, бир оғиз ширин сўзга интизор бўлади. Буни билганлар бор, билмаётганлар бор.

 Сиз бугун яхши бир касб эгаси, машҳур инсонсиз, Балки олим, амалдорсиз. Сиздан биргина ўтинчим - устозларингизни эсланг, улардан хабар олинг. Улардан саломингизни, бир оғиз ширин сўзингизни аяманг. Ахир улар ҳамиша қалбингизда яшайди, яшайверади…

Жонимизнинг қариндошлари - устозлар.

Абдураҳим БОЗОРБОЕВ