(33-сон)

Юз қаватли биносига алмашмам асло,

Қовун полизингда турган капангни.

Қумғонда қайнаган чойи шириндир,

Офтобда қорайган ўша отамни.

Дала кенгликлари кўнглим кабидир,

Оддий бир меҳнаткаш - севган аёлим.

Ойдин кечаларим қандай ёқимли,

Самога талпинар менинг хаёлим.

Қайнар булоқлари кўзин очмоқда,

Уйилган хирмонлар - элнинг ризқи бу.

Сабрли халқимдир, эртаси порлоқ,

Ҳалол меҳнат қилиш - юртдаги туйғу.

Ватан тупроғини ўпиб ардоқла,

Киндик қонингни бўйи бор унда.

Бир кун яшасанг ҳам шу юртда яша,

Ундан муқаддас маскан йўқ дунёда.

Икромжон ОРЗИҚУЛОВ.