(22-сон) Кечинма

Анбар сочларинг, шаҳло кўзларинг, табассум ила боқиб турган нурли юзинг мендан қўшиқ куйлаб беришни сўраб тургандай. Сендек, париваш нозаниннинг покиза қадамларига завқли қўшиқдан пояндоз тўшаса арзийди.

Юрагим тубидан булоқ сувидек отилиб чиқаётган мисраларга шамол мусиқий оҳанг бўлади: Тингла, Дилбарим!

Табиат гулларга ранг танлаганда,

Камалак чиройинсендан олганму?

Ошиқлар ёрига гул жамлаганда,

Гўзаллик сирларин сендан сўрганму?!

О, Раъно, о Раъно кўнглимга ҳамроз,

Гулмисан, ё юрак, ё ишқриштаси?\

Мен сен ҳақингда куйласам-да, янги очилган раъно гулидай оромли, ёқимли қўшиқ билан нафис кўнглингга йўл топа олишдан умидворман.

Кўнглинг уйига йўл топиш ҳам бир бахт. Сенинг мафтункорлигинг олдида мен шоир ҳам, хофиз ҳам бўлолмаслигимни англайман, аммо эҳтирослар вужудимни жунбушга келтиради. Яна сўз сеҳридан баҳраманд бўлиб, оҳанглар уммонига синггаман:

Наргиз боғ, сафсар боғ, о нақадар соз,

Номозшом гулларнинг тун фариштаси.

О, Раъно, о Раъно кўнглимга ҳамроз,

Гулмисан, ё юрак, ё ишқ риштаси?..

Баҳор, соф ҳаво, беғубор оламнинг нашидаси ажиб ифорли гуллари, ранг-баранглиги, бетакрорлиги билан кунни ҳам, тунни ҳам гўзаликка буркайди. Мен шундай оқшомда яна сенга бағишлаб қўшиқ куйладим. Қалбим изҳори бўлган шу қўшиқдан чиройли гулчамбар ясаб, сенга тақдим этаман. Ишонаманки, бу гулчамбар иккимизнинг ҳаётимизни янада гўзал қилади, ширин ифорларга тўлдиради.

Шамсиддин ИСМОН