Тилимиз ҳақида сўз кетганда, ўйланиб қоламан: агар сўзлар бўлмаса, фикрларимизни   қандай ифодалай олардик? Дилимиздан кечаётган  ҳиссиётларимизни қай йўсинда баён  этардик? Агар сўзлар бўлмаса, биз гунг ва соқов бўлиб қолармидик? Сўзлар борки, биз  бир-биримиз билан суҳбатлашамиз, фикрлашамиз, туйғу, кечинмаларимизни изҳор  қиламиз.

Тил - нажоткор. Буюк Навоий таъкидлаганидек, кўнгил махзанининг қулфи. Бадиий  адабиётларни мутолаа қилганимизда, сўзлар орқали тасвирланаётган  воқеалар гирдобига  тушамиз. Сўзлар сеҳрлайди, йиғлатади, овутади, ишонтиради, умид уйғотади. Она тили  ота  боболаримиздан  мерос,  қон  ва  жон  каби.  Сув  ва  ҳаводай  унга  эҳтиёжимиз  кучли.  Она  тили  орқали  дунёни  таниймиз,  ўзлигимизни  англаймиз,  у  орқали  ҳаётни  тушунамиз. Она тили - миллатимиз ғурури, ифтихори. Унинг қудрати чексиз.   Яқинларимиз билан суҳбат қураётганимизда, мактаб сабоқларини олаётганимизда, кўча-кўйда  танишлар  билан  мулоқот  қилаётганимизда   унга  ҳамиша  эҳтиёж  сезамиз.

Баъзан,  тенгдошлар  орасида  сўзларни  аралаштириб  қўллаш  ҳолларининг  гувоҳи  бўламиз. "Окей", "вообше", "пока" сингари русча, инглизча сўзлар суҳбатлар давомида  қулоққа чалиниб, ғашга тегади. Тўғри, биз чет тилларини ҳам қизиқиб ўрганамиз, уларни  ўз тилимизга чоғиштирамиз, бироқ, уларни нутқ жараёнида аралаштириб юбориш ўта  маданиятсизлик ва саводсизлик, бундан ташқари, тилларга бўлган ҳурматсизликдир. Ота  боболаримиз эъзозлаган, бизга мерос ҳисобланган она тилини пухта ўрганиш тилга  бўлган ҳурмат, эътиборни ифодалайди. Бадиий адабиётга бўлган эътибор  маънавиятимизни юксалтирибгина қолмай, она тилини кенг қамровда мукаммал ўрганиш  имконини беради.

Она тилим, омон бўл мангу,

Сен борсанки, мен ҳам ўлмайман,

Тилдан қолсам, сени Ойбекдай,

Мен кўзларим билан сўзлайман.

Мубина  ҚОДИРОВА,

Булоқбоши   туманидаги  2-умумтаълим  мактабининг  9-синф   ўқувчиси.