(ҳикоя)

"Сени севаман, Нилуфар! Ва сенга ошиқман. Ширин муомаланг, маъноли сўзларинг, зукколигинг...  Сен шунчаки эмас, ҳақиқий гўзалсан!"

Афсуски, Жасур қалбидаги бу қайноқ ва самимий туйғуларни изҳор эта олмайди. Чунки, Нилуфар амакисининг қизи. Бироқ, улар бир-бирларидан анча олисда яшашади. Шу боис, Жасур ва Нилуфар кун ора кўришиб, ака-сингилдек бўлиб ўсишмаган. Йигит қизни йилда бир кўрарди. Кўргани сайин уни синглим, деб чақиришга туйғулари йўл бермасди. Нилуфар ҳам Жасурнинг муносабати аканинг сингилга нисбатан туйғуларидан бўлакча эканини сезарди.

Қариндошлар никоҳи      маъқулланмайди. Буни Жасур яхши билади. Билгани учун қизга аталган изҳорни ўзига-ўзи сўзлаш, такрорлаш билан дардини енгиллаштиришга тиришади. Нилуфарни кўрмасликка уринади.

Тақдири аён севгини ўзгаларга маълум қилмоқдан, бефойда орзуларни баён қилмоқдан не фойда?! Жасур кимдан бўлса-да, эшитажак жавобини билади-ку, билиб туриб ёриладими?

"Ахмоқ, у амакиваччанг-ку, синглингдай гап!"

Шундай мушоҳадалар,   фикрлар, изтироблар билан кунлари, ойлари ўтди.

Университетни битирадиган кунлари ҳам яқинлашиб, диплом ишини ўйлаб юрган Жасур қишки таътилга уйга борганида аяси уни уйлаш ҳақида сўз очди:

- Тўйни қачон қиламиз энди, болам? Биттагина ўғлимсан, орзу-ҳавасим кўп.

Сингилларингни узатиб, рўзғор ишларига бир ўзим қийланиб қолдим.

Зулфия, Зиёда сингилларини бир кунда узатганларидан бери аяси қийналиб юрганини Жасур яхши биларди.

- Кўз остингизга олганингиз бўлса, келинни ўзингиз танлайверинг, аяжон, - деди Жасур ер чизиб. Шу билан суйгани йўқлигини билдирди. Она ўғлининг розилигидан бир хурсанд, келин танлашни ўзига қўйиб берганидан ўн хурсанд бўлгани учун ўғлини алқаб чарчамасди. Жасур эса юрагида ниманидир йўқотгандай бўлиб, ўқишга    қайтди.

Маъноси йўқ кунлар судралиб ўтаётган эди. Бир куни аяси телефон қилди. Тез-тез сўрашиб тургани учун бамайлихотир гаплашаётган Жасур кутилмаганда эсанкиради. У ёқда аяси тинмасди:

- Даданг, қариндошлар билан маслаҳатлашиб, амакингнинг қизини келин қилишга қарор қилдик.

Сен амакингни қизи билан жуда кам кўришгансан. Таниш бўлсанглар ҳам феъл-атворларингни билмайсизлар. Шунга бўлғуси келин билан бир учрашасанми? Уйланадиган сен. Лекин, ҳаммамизга маъқул келиб турибди, яна бегонамас, амакингни қизи.

-Қайси амаким? -деди Жасур нафас олишга қийналиб.

-Ҳа, эсим қурсин, шуни айтмабман-а! Аяси кулиб юрарди. Жўрабек амакингнинг Нилуфари-да! Қурмағур, бирам яхши қиз бўлган-ки!..

Она шўрлик ўғлининг кўнглидан бехабар, унинг айниб қолишидан чўчиб, тилидан бол томаётганди.

Жасур суюнганидан ҳаприқаётган юрагини тинчитишга уринаркан, энди у ногоҳ хавотирдан тепкилана бошлади.

- Ахир... У яқин қариндошимиз-ку... Йигит бахтини рад этаётганидан ранжиса ҳам келгусидаги бахтсизликлардан онасини огоҳ этмоқчи бўлди. Аяси жим бўлиб қолганидан ичи қизиб, пушаймон бўла бошлади.

- Биласанми, Жасур.. Жўрабек амакинг дадангга ўгай ҳисобланади... Бобонг раҳматли биринчи аёли, яъни дадангнинг онаси дунёдан ўтганидан сўнг шу амакингнинг онасига, раҳматли кичик бувингга уйланганлар. Жўрабек амакинг онасига эргашиб келган. Сизлар билмайсизлар, болалар бир-бири билан уришиб қолишганда   дилхиралик бўлмасин, деб сизларга  айтмаганмиз!..

Она "Нилуфар ўғлимга   маъқул эмас, шунга баҳона излаяпди", деган ўйда сирни очганди. Буни тушунган Жасур жилмайиб қўйди.

... Ёшлар учрашишди. Ийманиб турган Нилуфарни кўрган Жасур қувонганидан кўнглидаги гапларни айтишга тили айланмасди. 

Аммо,  энди бу Жасурни қайғуга солмасди.                                       

Махсума РЎЗИБОЕВА,

Муҳаммад Юсуф ижод мактаби ўқувчиси.