Шеър қилиб битсам гар, мисрамга сиғмас,

Шундай буюк туйғу кўзларимда жо.

Қалбимда жўш урар ишқ деган бир ҳис,

Ундан мени ҳеч ким этолмас айро.

Тўтиё тупроғи, меҳри дилга жо,

Оппоқ орзуларим - жамолин акси.

Меҳрин мадҳ айлаган ошиқ сўзидан,

Баҳор ифори-ю, келар ишқ саси.

Кўкламой бағрига югурмай туриб,

Жажжи куртаклари очажак оғоч.

Азиз айвонини соғинганданми,

Юртига тез қайтар, дўстим қалдирғоч!

Мен ушбу бахтим-ла ифтихор этгум,

Ашъор-ла яратгум дилимда чаман.

Юракка қадагум ишқ илҳомимни,

Ва уни атагум - борлиғим, Ватан!

Юлдузой ЎРМОНОВА,

Зулфия номидаги давлат мукофоти соҳибаси.