Ўзбек элининг ардоқли шоири бўлмиш Муҳаммад Юсуф барчанинг кўнглидан бирдек жой олган шоирдир. Унинг ижоди бамисоли тошни ёриб чиққан булоққа ўхшайди, шеърлари эса мана шу булоқда мавжланиб турган тўлқиндир. Шоир ижодида Ватан мавзуси асосий ўрин эгаллайди. Юртга муҳаббат унинг учун барча туйғулардан устун эди. Шоир шеърларинин бетакрорлиги ҳақида жуда кўп эътирофлар айтилган. Жумладан, севимли шоиримиз Абдулла Орипов "унинг қалбида аллақандай бир соҳир қуш доимо сайраб туради, деган гапни кўп бора эшитган эдик. Ўша қуш айнан Муҳаммаджоннинг, яъни Муҳаммад Юсуфнинг юрагида ошиён қурганига мен астойдил ишонаман. Унинг кўзлари ҳам, чеҳраси ҳам ҳамиша латиф бир куйни хониш қилгандек эди", - деган эди.

Дарҳақиқат, Муҳаммад Юсуф ватанпарвар, хокисор ва камтарин шоир эди. Унинг қай бир шеърини ўқимайлик, танамизга титроқ кириб, юракларимиз жунбушга келади.

Лочин нетар кўкда, кўзи ўтмаса,

Синдир қаламингни, сўзи ўтмаса.

Ватан десанг ўпканг тўлиб кетмаса,

Шеър ёзишга бало борми, биродар.

Мазкур шеъри орқали шоир турли  баландпарвоз гаплар билан мадҳ этишдан олдин Ватанни самимий, чин дилдан, бетаъма севиш кераклигини таъкидлайди.

Муҳаммад Юсуф мана шундай пок қалб, софдил ва маҳзун юрак эгаси эди. Унинг ижоди тошни ёриб чиққан булоқ мисоли.

Унинг шеърлари руҳингизга ором, қалбингизга ҳузур бағишлайди.

Биз, унинг издошлари шоир юрган йўл, ёритган макон томон илдам қадам ташлашга ваъда берамиз.

Моҳинур АБДУВОҲИДОВА,

 Муҳаммад Юсуф ижод мактаби ўқувчиси.