ТуйFу

Сокин осмон ҳамиша кўм-кўк, ҳамиша кўркам. Тўрт фаслда тўрт хил кийим кийса ҳам гўзалликда унга тенг келадиган манзара йўқ. Одамлар тинмай осмонга термулишади. Осмондан завқланиб яшашади…

Кўпинча осмонни  меҳрибон онага ўхшатишади. У фарзандига боққан она сингари ҳамиша ерга термулади. Саҳий қуёш унинг ҳуснига ҳусн беради. Чарақлаб чиқади, борлиқни ёритади. Қуёш ва осмон қадим қариндошлар...

Осмон узра тез-тез оқ булутлар кезиб қолади. Улар шу қадар чиройлики, гўё ёш келинчак бошига рўмол ўрагандек... Лекин бу гўзаллик ҳам боқий эмас. Фақат бетакрор. Орсиз шамол уларни бир зумда қайларгадир учиради...

Осмон узра турналарнинг парвози гўзалликнинг яна бир тимсоли. Улар бир текис қаторлашиб учишади, гўё кўзмунчоқ ипга терилгандек кўринади. "Турналарнинг  паст  учиши  арзончиликдан нишона" дейишади одамлар.

 Осмон узра баъзан қоп-қора булутлар сузиб қолади. Улар ўзи билан шамол, бўронларни етаклаб келади. Ер юзини қоронғилик  қоплайди. Совуқ бўлади. шариллаб ёмғир ёғади. Қор ёғади, ерни  оқлик  қоплайди...

Момоқалдироқ гулдираб, чақмоқлар чаққанда осмон ҳам қийналиб кетади, азобда қолади. Гўзаллигидан асар ҳам қолмайди. Ерни осмонга раҳми келади шу дамлар...

Тун осмонда ажойиб бир гўзалликни намоён қилади. Шарқ томондан келинчак ой мўралайди. Гоҳо-гоҳо юзидаги қора доғи кўриниб қолса ҳам ошиқлар унга ўз сирларини айтишаверади... Атрофда юлдузлар  ўзлигин намоён қилишади...

Осмон доимо мусаффо бўлсин. Остида одамлар тинч-тотув яшасин...

Абдураҳим БОЗОРБОЕВ