Азима  опа  уйнинг  бир  бурчагида  йиғлаб, ўзини-ўзи койиб ўтирарди. "Ҳамма айб ўзимда. Ўз дилбандимнинг бахтини армонга  айлантирдим, набирамнинг уволига қолдим. Шунчалар ҳам аҳмоқ бўламанми, нега қариндошга қиз бердим-а?!"

...Бир куни Азима опанинг уйига опаси меҳмон бўлиб келди.Шу орада бўйи етиб қолган жияни  ҳуснидани синчиклаб кузатди. "Эпчил, чаққон, кўҳликкина қиз бўлибди. Ҳамма ҳавас қиладиган келин бўлади," деб ўйлади ичида. Кўп ўйлаб ўтирмай синг-лисига:

-      Сингилжон, биласан, мени битта-ю битта ўғлим бор, ўқиган, олий маълумотли. Худога  шукур, яхши ишда ишлаяпти. Якка-ю ёлғиз ўғлимни бегона қизга бериб қўйиш ниятим йўқ. Ахир бир умр не-не ҳасратда йиққан-терганимиз бегона авлодга қолиб кетса ачинмайсанми? Қизингни келин қилсам, нима дейсан?

-      Опа, ахир бир туғишган опа-сингил бўлсак. Қандай бўлади?

-      Вой, қантдай бўлади, сингилжон. Яна ҳам яқинроқ қариндош бўламиз. "Қизим қандай юриб- ди,тинчмикан" деб ўйламайсан ҳам.

-      Аввал  дадаси  билан  маслаҳатлашайлик. Ўзидан  ҳам  бир  сўрай-чи, балки кўнглида биров бордир...

-      Дадасини ўзим кўндираман. Сизлар "шунга  берамиз"  десанглар, қизинг нима  ҳам   дерди? Агар  мени ота-онамдан қолган ёлғиз ёдгорим рози бўлсин десанг, қизингни  ўғлимга берасан.

Қизининг қаршиликларига қарамай, она уни ўз опасининг ўғлига турмушга берди...

*  *  *

Азима опа қизи ва набирасини кўргани касалхонага келди. Қўлида қизи яхши кўрадиган      овқат, яна у-бу нарса бор эди. У касалхона ичкарисига кириб,навбатчи ҳамширалардан Ҳусниданинг ёнига киритишларини  сўради.  Ҳамшира Ҳусниданинг ёнига келиб, уни кўргани келишганини  айтди. Бироқ у ҳеч кимни кўришни хоҳламади. Ҳатто онасини ҳам. Ҳамшира Азима опага унинг жавобини айтгач, у нега бундай деганининг сабабини  сўраганда:

-      Сиз ҳам тушунинг-да опа, ярим соат аввал қучоғини тўлдириб турган фарзандидан айрилди. Боласи нобуд бўлганда кўнглига ҳеч ким  сиғмайди-да... -деди у.

Бу гаплардан Азима опанинг юраги тўхтаб қолай деди.

- Қандай қилиб нобуд бўлади, ахир...Ичкарига киришим керак, мен унинг онасиман! Қани набирам, уни нима қилдинглар?! - деб, ҳамширанинг ёқасидан олди.

-      Айб ўзингизда. Қариндошга қиз беришдан аввал ўйлаш керак эди буни. Биз қўлимиздан келганини қилдик...

Ҳусниданинг иккинчи, учинчи фарзандлари ҳам нобуд бўлди.

Бу кўргуликлардан кейин Азима опа ўзини-ўзи кечира олмасди. Қизининг бахтсизлигига сабаб бўлгани етмагандек, набираларининг ҳам уволига қолди. Уни виждон азоби қийнар эди. Аммо вужудининг бир  парчасидан ажралиб, фарзанд доғини кўрган Ҳусниданинг аҳволи бундан-да абгор эди...

Мадина АКБАРОВА,

West minstеr университети талабаси.