Болам деб эркалаб, бағрингда асраб,

Бошимни силаган мисоли она.

Абад шундай қолсин, қўллаб тур, ё Раб,

Қомусим, ҳурликка ўзинг нишона.

Сен қалбимда унган гўзал бир дарахт,

Илдизинг юракка туташиб кетган.

Сенинг бунёдлигинг ўзи тенгсиз бахт,

Сенинг-ла ҳар инсон муродга етган.

Халқимнинг ҳуқуқу эркинликларин

Яратиб бергансан ўзинг, Қомусим,

Сенга атаб айтай шеърларим барин,

Сенга қилсам арзир минг бора таъзим.

Қайда бўлмай, ўзинг фарзандим дея,

Ҳимоя этасан доим шай туриб.

Оғир кунларимда силаб бошимни,

Қараб турмагансан юзингни буриб.

Болангни сарсонлик, қулликдан асраб,

Ватаним бағрига қайтарган ўзинг.

Сени куйламоқлик мен учун шараф,

Ҳаётимга маёқ ҳар битта сўзинг.

Ибодат ҲАЙИТБОЕВА